فهرست دانشمندان خداناباور
دانشمندان بی خدا یا دانشمندان آتئیست دانشمندانی هستند که به وجود خدا اعتقاد ندارند. بی خدایی به معنای عدم باور به وجود خداست.[1] طبق پرسشی از دانشمندان آکادمی ملی علوم آمریکا، 72?2? دانشمندان به وجود خدا باور نداشتند. 20?8? خود را ندانم‌گرا توصیف کرده و 7? نیز به وجود خدا باور داشتند.[2] طبق گزارشی از روزنامه? دیلی میل افراد بی اعتقاد به وجود خدا از هوشمندی بیشتری نسبت به باورمندان برخوردارند اگر چه که تعداد مبتلایان به سایکوپاتی در افراد خداناباور بیشتر است.[3] اما تحقیقات مؤسسه پیو از دانشمندانی که عضو انجمن علمی پیشرفته آمریکا هستند، نشان می‌دهد تقریباً بیش از نیمی از دانشمندان (51?) به نوعی خدا یا قدرت بالاتر اعتقاد دارند. به‌طور خاص، 33? از دانشمندان می‌گویند که آن‌ها به خدا اعتقاد دارند، در حالی که 18? به یک روح جهانی یا قدرت بالاتر اعتقاد دارند. نظرسنجی از این دانشمندان، نشان می‌دهد فقط 41? از آن‌ها به وجود خدا یا قدرت بالاتر اعتقاد ندارند.[4]
دانشمندان
نیلز بور
پل دیراک
ارنست ماخ
آلفرد نوبل
لینوس پاولینگ
جیمز چادویک
استیون واینبرگ
استیون هاوکینگ
ایوان پاولف
پیر کوری
جیمز واتسون
فرانسیس کریک
روزالیند فرانکلین
جرج بیدل
سوانت آرنیوس
کامیلو گلژی
اروین شرودینگر
ژوزف لویی گیلوساک
فرانسوا ژاکوب
ژاک مونو
ریچارد داوکینز
برتراند راسل
ژوزف لویی لاگرانژ
آندره ساخاروف
رابرت اوپنهایمر
ریچارد فاینمن
پرسی ویلیام بریجمن
فیلیپ وارن اندرسن
پل بروکا
ارنست کارل آبه
چارلز فرانسیس ریشتر
ژورس آلفروف
زیگموند فروید
اسکینر
ادموند هالی
پی‌یر سیمون لاپلاس
آلن تورینگ
ویلیام جیمز سیدیس
ارنست کارل آبه: فیزیکدان آلمانی که در زمینه فیزیک نور به فعالیت علمی می‌پرداخت و مقدار آبه را کشف کرد.[5]
فی آجزنبرگ-سلوو: فیزیکدان آمریکایی.[6]
ژورس آلفروف: فیزیکدان بلاروسی. وی در سال 2000 «برای توسعه نیمه رسانا هترواستراکچرز مورد استفاده در سرعت بالا واوپتو الکترونیک» برنده جایزه? فیزیک نوبل گردید.[7][8]
جیم الخلیلی: پروفسور عراقی-بریتانیایی در زمینه فیزیک تئوری.[9]
فیلیپ وارن اندرسن: فیزیکدان آمریکایی و برنده جایزه نوبل فیزیک.[10]
جیکوب اپلبام: هکر و پژوهشگر امنیت رایانه آمریکایی.[11]
فرانسوا آراگو: ریاضیدان، فیزیکدان، اخترشناس و سیاست‌مدار فرانسوی.[12]
سوانت آرنیوس: شیمیدان سوئدی و برنده جایزه شیمی نوبل. وی کاشف اثر گلخانه‌ای بود.[13][14]
ابهی اشتکار: فیزیکدان هندی و از بنیان‌گذاران گرانش کوانتومی حلقه.[15]
پیتر اتکینز: شیمیدان انگلیسی و استاد سابق دانشگاه آکسفورد.[16]
جولیوس اکسلراد: شیمیدان آمریکایی و برنده جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی.[17]
پاتریک بیتسون: زیست‌شناس بریتانیایی. استاد سابق دانشگاه کمبریج و رئیس انجمن جانورشناسی لندن.[18]
جرج بیدل: پژوهشگر ژنتیک اهل آمریکا. او و ادوارد تیتوم، بخشی از جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی سال 1958 را، به خاطر نشان دادن چگونگی عمل ژن در فرایند دگرگشت و ارائه نظریه یک ژن ـ یک آنزیم به خود اختصاص دادند. نیم دیگر این جایزه را جاشوا لیدربرگ به خود اختصاص داد.[19]
جان استوآرت بل: دانشمند ایرلندی. شهرت وی به خاطر قضیه بل رأی تحقیق صحت اثر درهم تنیدگی کوانتومی در مکانیک کوانتوم است.[20][21]
جان دزموند برنال :دانشمند ایرلندی تبار و از پیشگامان بلورشناسی با اشعه ایکس بود. او همچنین فعال سیاسی و عضو حزب کمونیست بریتانیا بود.[22]
مارسلین بارتلت: شیمیدان و ترموشیمیدان فرانسوی.[23][24]
کلود لویی برتوله: شیمیدان فرانسوی. مخترع آب ژاول. مطالعات او در زمینه واکنش‌های برگشت‌پذیر مفهوم تعادل شیمیایی را وارد شیمی‌کرد. کشف خاصیت رنگزدایی کلر و استفاده از آن برای سفید کردن منسوجات و تصفیه آب به وسیله زغال و خواص انفجاری کلرور پتاس از جمله کارهای او می‌باشد.[25]
پرسی ویلیام بریجمن: فیزیکدان آمریکایی که در سال 1946 به خاطر اختراع دستگاه تولید فشار بسیار زیاد و کشف در زمینه فیزیک فشارهای زیاد موفق به دریافت جایزه فیزیک نوبل گردید.[26][27][28]
پل بروکا:پزشک، کالبدشناس و مردم‌شناس فرانسوی بود. بخش بروکا در لوب پیشانی را به افتخار وی نام‌گذارده‌اند.[29]
لویی دو بروی: فیزیکدان فرانسوی و برنده? جایزه? فیزیک نوبل.[30][31]
رادنی بروکس: دانشمند استرالیایی در زمینه? روباتیک.[32]
فرانک مک‌فارلن بارنت: ویروس‌شناس استرالیایی و برنده? جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی.[33]
جان کارمک:برنامه‌نویس بازی و مهندس هوافضا و واقعیت مجازی آمریکایی است. او بنیان‌گذار شرکت بازی‌سازی آیدی سافتور است.[34][35]
شان کارول: فیزیکدان آمریکایی در کالتک و عضو هیئت علمی دانشگاه شیکاگو است. زمینه کاری او نسبیت عام و ماده تاریک است. کارول یک آتئیست برجسته می‌باشد.[36]
ریموند کاتل: روانشناس آمریکایی-انگلیسی بود که پرسشنامه 16 عامل شخصیت ریموند کاتل را طراحی کرد.[37]
جیمز چدویک: فیزیکدان انگلیسی. وی در سال 1932 نوترون را که رادرفورد در سال 1920 وجود آن را پیش‌بینی کرده بود، کشف کرد و به همین سبب، در سال 1935 جایزه نوبل فیزیک را دریافت کرد.[38]
سوبرامانیان چاندراسخار: اخترفیزیکدان هندی-آمریکایی و برنده? جایزه? نوبل فیزیک.[39][40][41]
فرانسیس کریک: زیست‌فیزیک‌دان انگلیسی و یکی از کاشفان ساختار دی‌ان‌ای است که به همراه جیمز واتسون و موریس ویلکینز، جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی را دریافت کرده‌است.[42][43][44][45][46][47][48]
ریچارد داوکینز: استاد صاحب کرسی دانشگاه آکسفورد در «درک عمومی علم» از 1995 تا 2008، رفتارشناس، زیست‌شناس فرگشتی و نویسنده? کتاب‌های علمی برای عموم است. وی همچنین عضو انجمن سلطنتی علوم و انجمن سلطنتی ادبیات بریتانیا است، و در تفسیر و آموزش عمومی علم نقش برجسته‌ای در انگلستان دارد.[49]
پیر کوری: فیزیکدان فرانسوی و از پیشگامان عرصه بلورشناسی، مغناطیس و رادیو اکتیویته بود. وی و همسرش ماری کوری موفق به دریافت جایزه? فیزیک نوبل گشتند.[50]
پائول ارنفست: فیزیکدان نظری اتریشی-آلمانی بود که سهم عمده‌ای در شاخه? مکانیک آماری و رابطه آن با مکانیک کوانتومی از جمله تئوری تغییر فاز و تئوری ارنفست داشت.[51][52]
ژوزف لویی گیلوساک: شیمیدان مشهور فرانسوی است که برخی از قوانین مربوط به گازها از جمله قانون گیلوساک را کشف نمود.[53]
زیگموند فروید:عصب‌شناس اتریشی است که پدر علم روانکاوی شناخته می‌شود.[54]
پل اردیش: ریاضیدان مجار. او بیشتر از هر کسی در طول تاریخ مقاله ریاضی منتشر کرد و در این کار با عده زیادی از ریاضی‌دانان همکاری داشت.[55]
پل دیراک: فیزیکدان و ریاضیدان برجسته? بریتانیایی و از پایه‌ریزان مکانیک کوانتومی. وی در سال (1933) برنده جایزه نوبل شد. وی را تنها رقیب معاصر انیشتین نامیده‌اند.[56][57][58][59][60][61]
اروین شرودینگر: فیزیکدان اتریشی. او در سال 1933 به همراه پل دیراک فیزیکدان انگلیسی به دلیل ایده مکانیک موج برنده جایزه نوبل در فیزیک شد و در سال 1935 به همراه آلبرت اینشتین نظریه گربه شرودینگر را ارائه داد.[62][63][64][65][66][67]
برتراند راسل: فیلسوف، منطق‌دان، ریاضیدان، مورخ، جامعه‌شناس و فعّال صلح‌طلب بریتانیایی بود که در قرن بیستم می‌زیست.[68]
آندره ساخاروف: فیزیکدان هسته‌ای اهل شوروی و پدر بمب اتم شوروی و برنده? جایزه? صلح نوبل.[69][70][71]
ایوان پاولف: عصب‌شناس، فیزیولوژیست، روانشناس و پزشک روس است. پاولف در سال 1904 برنده جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی شد. شهرت وی بیشتر از کارهای او در زمینه بازتاب شرطی ناشی می‌شود.[72]
لینوس پاولینگ: دانشمند، فعال صلح، نویسنده و استاد دانشگاه اهل ایالات متحده آمریکا بود. پائولینگ دو بار برنده? جایزه? نوبل شد: یک بار در شیمی (1954) و یک بار در صلح (1962).[57][73]
آلفرد نوبل: شیمیدان، مهندس، مبتکر و اسلحه‌ساز سوئدی است که به عنوان مخترع دینامیت شناخته می‌شود.[74][75][76]
ارنست ماخ: فیلسوف مشهور و فیزیکدان برجسته اتریشی در قرون نوزدهم و بیستم میلادی.[77][78][79]
استیون هاوکینگ: فیزیکدان نظری، کیهان‌شناس و نویسنده? بریتانیایی و مدیر تحقیقات مرکز کیهان‌شناسی نظری در دانشگاه کمبریج.[80]
فریتس تسوئیکی: اخترشناس سوئیسی.[81][82]
یوجین ویگنر: فیزیکدان مجاری-آمریکایی. او در سال 1963 به همراه ماریا ژئوپرت مایر و جی.هانس.دی جنسن آلمانی به‌طور مشترک و بخاطر تحقیقات و فعالیتشان برای توضیح هسته اتم و همچنین بابت گسترش تئوری مکانیک کوانتوم در مورد طبیعت ذرات پروتون و نوترون برنده جایزه نوبل فیزیک شدند.[83]
استیون واینبرگ: فیزیکدان مشهور آمریکایی و برنده? جایزه? نوبل فیزیک.[84][85][86]
جیمز واتسون: زیست‌شناس مولکولی، زیست‌فیزیک‌دان، جانورشناس و متخصّص علم ژنتیک آمریکایی. او به همراه فرانسیس کریک و موریس ویلکینز نقشی مهم در کشف ساختار مولکولی دی‌ان‌ای بازی کرد. واتسون جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی را در سال 1962 میلادی به همراه دو دانشمند دیگر دریافت کرد.[87][88]
بی‌اف اسکینر: روانشناس، نویسنده، مخترع، پشتیبان اصلاحات اجتماعی و چامه‌سرای آمریکایی بود. شهرت وی بیشتر به دلیل آزمایش جعبه? اسکینر می‌باشد.[89]
ریچارد استالمن: یک آمریکایی طرفدار آزادی نرم‌افزار و برنامه‌نویس کامپیوتر، ایجادکننده? پروژه? گنو و مؤسس بنیاد نرم‌افزار آزاد[90]
لینوس توروالدز: یک مهندس نرم‌افزار فنلاندی-آمریکایی است که به خاطر آغاز و توسعه? هسته لینوکس و همچنین نرم‌افزار گیت شناخته می‌شود.[91]
والتر بردفورد کانن: فیزیولوژیست آمریکایی و رئیس مدرسه پزشکی هاروارد.[92]
جورج چرپک: فیزیکدان فرانسوی-لهستانی است که برنده جایزه نوبل فیزیک شده‌است. او این جایزه را در سال 1992 به خاطر ابداع «اتاقک تناسبی چند سیمی به منظور آشکارسازی ذرات» دریافت کرد.[93][94]
فرانک کلوز: فیزیکدان بریتانیایی و استاددانشگاه آکسفورد.[95]
ساموئل تی. کوهن: فیزیکدان آمریکایی و پدر بمب نوترونی[96]
منبع:wikipedia.